انشا در مورد کوچ پرستوها

پاییز برای پرستوها دوست داشتنی نیست. زیرا با رسیدن اولین نشانه های سرما دیگر نمی توانند مثل بهار یا تابستان، غذا به دست بیاورند. غذایی که معمولا از ات است. نمی دانم! شاید هم کوچ کردن آن ها به جاهای گرم دلیل دیگری هم داشته باشد.

اما هر چه هست، پرستوها تنها سفر نمی کنند. تنها سفر کردن خستگی و ناامیدی می آورد. آن ها وقتی کوچ را آغاز می کنند که مطمئن باشند روی هیچ درخت یا آشیانه ای، پرستویی به جا نمانده است.

در روزهای ابتدایی شروع پاییز وقتی به آسمان نگاه می کنیم گاهی پرستوها را می بینیم که مثل موجی سیاه به دور دست ها می روند. در این میان جست و خیز آن ها هم تماشایی است. با بالا رفتن و پایین آمدن شان گاهی چنان نقش هایی را می سازند که هر بیننده ای را متحیر می کنند. آن چنان که فکر می کنی بهترین نقاش دنیا هستند.

آن چه در مورد پرستوها باعث حیرت می شود، توانایی شان در پروازهای طولانی است. آن ها می توانند روزهای زیادی بی وقفه در مسیر کوچ پروازکنند. دانشمندانی که زندگی جمعی آن ها را مطالعه می کنند می گویند: پرستوها در طول مسیر کوچ مراقب همه چیز هستند. وقتی پرستویی بیمار می شود و یا نمی تواند به مسیرش ادامه بدهد، در کنارش می مانند تا بهبود پیدا کند و دوباره به پرواز ادامه بدهد.

زندگی پرستوها بی شباهت به زندگی آدم ها نیست. هر چند آن ها گاهی خیلی دقیق تر و با مسئولیت بیشتری زندگی می کنند. بهار برای همه موجودات حال و هوای دیگری دارد. اما برای پرستوها به معنی بازگشت به آشیانه هایی است که ساخته اند.

دوباره با همان تعدادی که رفته اند به سوی مَبدئی که از آن جا آمده اند پرواز می کنند تا دوباره ما در روزهای گرم سال آن ها را در گوشه و کنار شهر یا روستایمان ببینیم. شاید پرستوها می خواهند به ما بگویند کوچ را باور کنیم و در مسیر کوچمان همواره با هم باشیم.

نظر شما در مورد این انشا چه بود ؟ نظر بزارید.